Liczba: ( pierwiastek z 6 - pierwiastek z 2) ^2 jest równa + uzasadnienie A) 4 B) 8 C) 8-4 pierwiastki z 4 D) … Natychmiastowa odpowiedź na Twoje pytanie. KAŻDY pierwiastek kwadratowy, podniesiony do potęgi 2, a także KAŻDY pierwiastek sześcienny podniesiony do potęgi 3 daje w wyniku LICZBĘ PODPIERWIASTKOWĄ Np. (1/2∛2)³ = (1/2)³ *2 = 1/8 *2 = 1/4 Myślę, że to przypomnienie wystarczy. P.S. Nie pisz liczb, pierwiastków i potęg słownie, bo to nieczytelne i niejednoznaczne. 8. klasa 7 rozdziałów · 121 umiejętności. Rozdział 1 Liczby i działania. Rozdział 2 Rozwiązywanie równań z jedną niewiadomą. Rozdział 3 Równania i funkcje liniowe. Rozdział 4 Układy równań. Rozdział 5 Geometria. Rozdział 6 Przekształcenia geometryczne. Rozdział 7 Dane i modelowanie. Wyzwanie. cash. Wskaż a następnie wypisz zbiór jonów, które nie mogą być reduktorami:F- , NO3- , Br- , Cr2O72- , SO32- , MnO4- , H+ , Mn2+ , Cr(OH)3 , Al3+ , NO2- , ClO3-Proszę z wytłumaczeniem o co chodzi w zadaniu. Answer Najlepsza odpowiedź EKSPERTPannaFranka odpowiedział(a) o 22:55: (2√2)^2 = 2√2 * 2√2 = 2 * √2 * 2 * √2 = mnożenie jest przemienne = = 2 * 2 * √2 * √2 = 2*2*2 = 8albo tak:(2√2)^2 = 2^2 * (√2)^2 = 4 * 2 = 8 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Spis treści1 Historia2 Definicja3 Przykłady i własności4 Pierwiastek zespolony5 Typografia6 Zobacz też7 PrzypisyPierwiastkowanie – w matematyce operacja odwrotna względem potęgowania . Ponieważ często istnieje wiele liczb (tzw. pierwiastki algebraiczne), które podniesione do pewnej potęgi dają daną liczbę, to pierwiastkowanie nie może być w ogólności nazwane działaniem ; często można jednak ograniczyć dziedzinę działania potęgowania tak, by możliwe było jego odwrócenie (dając tzw. pierwiastki arytmetyczne).Pierwiastki są szczególnie istotne w teorii szeregów , gdzie kryterium Cauchy'ego (pierwiastkowe) służy wyznaczaniu promienia zbieżności szeregu potęgowego . Pierwiastki można też zdefiniować dla liczb zespolonych ; warto nadmienić, iż pierwiastki zespolone z jedynki odgrywają istotną rolę w matematyce wyższej. Duża część teorii Galois skupia się na wskazaniu, które z liczb algebraicznych można przedstawić za pomocą pierwiastków, co prowadzi do znanego twierdzenia Abela-Ruffiniego mówiącego, iż ogólny wielomian stopnia piątego bądź wyższego nie może być rozwiązany za pomocą tzw. pierwiastników , tzn. wyrażeń połączonych działaniami dodawania, odejmowania, mnożenia i dzielenia oraz pierwiastków. HistoriaPoczątki symbolu pierwiastka √ są dość niejasne. Niektóre źródła[] podają, że symbol został wprowadzony przez Arabów , a po raz pierwszy został on użyty przez Abū al-Hasana ibn Alīego al-Qalasādīego (1421-1486) i został wyprowadzony z arabskiej litery ج, pierwszej litery słowa Jadhir (gdzie „dh” oznacza międzyzębową dźwięczną spółgłoskę szczelinową , odpowiednik angielskiego „th” w wyrazie the) oznaczającego „korzeń”.Wielu, w tym Leonhard Euler [1] wierzy, że pochodzi on od litery r, pierwszej litery łacińskiego słowa radix, które oznacza to samo działanie matematyczne . Symbolu użyto po raz pierwszy w druku bez vinculum (poziomej kreski nad liczbami wewnątrz symbolu pierwiastka) w 1525 roku w Die Coss autorstwa niemieckiego matematyka Christoffa surd pochodzi z czasów al-Khwārizmīego (ok. 825), który liczby wymierne i niewymierne nazywał odpowiednio „słyszalnymi” i „niesłyszalnymi”. W związku z tym arabskie „assam” (głuchy, głupi) oznaczające liczbę niewymierną było później tłumaczone na łacinę jako surdus („głuchoniemy”). Gerard z Cremony (ok. 1150), Fibonacci (1202), a potem Robert Recorde (1551) używali tego terminu w odniesieniu do nierozwiązanych pierwiastków niewymiernych[2]. DefinicjaNiech dana będzie dodatnia liczba całkowita n nazywana stopniem. Pierwiastkiem z liczby x stopnia n nazywa się taką liczbę r, która podniesiona do n-tej potęgi jest równa x; innymi słowy jest to dowolna liczba r spełniająca równośćrn = w powyższym sensie nazywa się często pierwiastkiem algebraicznym; każda dodatnia liczba rzeczywista ma jeden dodatni pierwiastek n-tego stopnia, nazywany często pierwiastkiem arytmetycznym. Pierwiastkiem n-tego stopnia z zera jest 0. W ten sposób każdej nieujemnej liczbie rzeczywistej przypisana zostaje nieujemna liczba rzeczywista, co umożliwia określenie działania pierwiastkowania w zbiorze nieujemnych liczb nieparzystych n każda ujemna liczba ma ujemny pierwiastek rzeczywisty n-tego stopnia (również nazywany pierwiastkiem arytmetycznym), choć nie jest to prawdą dla parzystych stopnia 2 nazywa się pierwiastkiem kwadratowym , zaś stopnia 3 – pierwiastkiem sześciennym ; pierwiastki wyższych stopni identyfikuje się wyłącznie liczbowo, np. „pierwiastek czwartego stopnia”.Pierwiastki zapisuje się zwykle za pomocą symbolu pierwiastkom stopnia drugiego, trzeciego, czwartego itd. z liczby x odpowiadają kolejno symbole itp. (zwyczajowo pomija się w zapisie stopień pierwiastka kwadratowego). Notacja ta nie budzi zastrzeżeń w stosunku do pierwiastków arytmetycznych, nie mniej może prowadzić do sprzeczności w przypadku pierwiastków algebraicznych, dla których symbole te nie są jednoznaczne. Przykłady i własnościLiczba 2 jest pierwiastkiem czwartego stopnia z 16, gdyż 24 = 16. Jest to jedyna dodatnia liczba rzeczywista o tej własności i to właśnie ona nazywana jest pierwiastkiem arytmetycznym; innym pierwiastkiem rzeczywistym tej liczby jest − 2; istnieją także dwa nierzeczywiste pierwiastki tej liczby, które wraz z 2 oraz − 2 są pierwiastkami algebraicznymi 4-tego stopnia z pierwiastka z liczby ujemnej może być liczba − 2, która ma rzeczywisty pierwiastek piątego stopnia, lecz nie ma żadnych rzeczywistych pierwiastków szóstego liczb ma niewymierne pierwiastki, przykładowoMimo wszystko wszystkie pierwiastki liczb całkowitych, a nawet liczb algebraicznych , są x,y są nieujemnymi liczbami rzeczywistymi, zaś n,m są dodatnimi liczbami całkowitymi, to:W analizie matematycznej pierwiastki traktuje się jako przypadki szczególne potęgowania o wykładniku będącym ułamkiem , prawdziwe są również następujące równości:Ze wzorów skróconego mnożenia wynikają wzory:Pierwiastek można również wyrazić w postaci szeregu :o ile | x | < 1. Wyrażenie to można wyprowadzić z szeregu dwumiennego. Pierwiastek zespolonyDla dodatniej liczby całkowitej n pierwiastkiem (algebraicznym) stopnia n z liczby zespolonej x nazywa się dowolną liczbę r spełniającą równośćrn = niezerowa liczba zespolona (a więc i rzeczywista) x ma n różnych zespolonych pierwiastków n-tego stopnia; szczególnie istotne są szeroko stosowane w matematyce pierwiastki z z liczby zespolonej z można wyznaczyć korzystając ze wzoru de Moivre'a:,dla (powyższy symbol pierwiastka oznacza pierwiastek arytmetyczny).Przykładowo dla liczby z = − 4 jest | z | = 4, a ponadto , a więc w postaci biegunowej ma ona postać z = 4(cosπ + isinπ).Pierwiastkami drugiego stopnia z z są: TypografiaNiżej przedstawiono kody znaków symboli pierwiastka:ZnakNazwa polska[3] Unikod Nazwa unikodowa ASCII URL HTML (inne)√pierwiastek kwadratowyU+221ASQUARE ROOT√%E2%88%9A√∛pierwiastek sześciennyU+221BCUBE ROOT∛%E2%88%9B∜pierwiastek czwartego stopniaU+221CFOURTH ROOT∜%E2%88%9C‾kreska wiążąca górnaU+203EOVERLINE‾kreska wiążąca górna dostawnaU+0305COMBINING OVERLINEW LaTeX-u : Zobacz też algorytm obliczania pierwiastka n-tego stopnia pierwiastek dwunastego stopnia z dwóchsuperpierwiastekPrzypisy↑ Leonhard Euler: Institutiones calculi differentialis. 1755. ( łac. )↑ Earliest Known Uses of Some of the Words of Mathematics . [dostęp 2008-11-30].↑ Nazwy polskie zaczerpnięte lub utworzone na podstawie Robert Bringhurst, Elementarz stylu w typografii (Załącznik A), Design Plus, Kraków 2007.

4 pierwiastki z 2 do potęgi 2